Mehmedin Selamı Var Sana

Dün gece ondört kişi öldüler senin için,
Bilmem kaç yerinden vuruldu Mehmed?
Ben şiir yazarken, sen saçlarını tararken,
İstanbul’da aşıklar sevişirken öldüler.
Henüz yirmilerinde, hem iki günde..
Tüm düşleri bir önceki istasyonda inerken,
Erkek gibi öldüler, düşlerinde anneleri,
Yağız atlar gibi özgür, yelelerinden rüzgar eser,
Bir bir toprağa düştüler, hilal gibi yıldız gibi,
Bayrağının üstünde al- gelinlik oldu her yer…

Dün gece ondört kişi öldüler, senin için,
Sallanırken kendi bebekleri çingen salıncaklarında
Patiklerini örerken anneleri yetimlerin,
Bilmezken henüz şehit Mehmed’i..
Mimozalı dağların sırtlarında, kahpelerin tuzaklarında,
Elemden uzak, suratlarıyla dinç, uzamış sakallarıyla masum,
Geri gelmeyecek ümitleri, sevgiliye dair düşleri.
Henüz yirmilerinde hem iki günde,
Kan doldu ciğerlerine bir fazla nefes yerine…
Sen gazeteni okurken, ben oltamı atarken denize,
Ağlarken hayatta kaçırdığımız büyük balıklara
Yok sayarken sen Mehmed’i öldüler,
Üç satır yazı ile çıktı haberleri…

Dün gece ondört kişi öldüler, bir serin suda
Fatma bacı oyalarken yiğidinin yorganını
Köylerde özlem, dağlarda kan kokusu
Sen duşunu alırken öldüler, bizden temiz
Kaldırıp ayağa öpmek isterdim alınlarını cesur,
Yağarken kurşunlar yağmur gibi üstlerine.
Hepsi birer Mustafa Kemalmişçesine düşer toprağa: heybetli
Sen makyajını yaparken güzel görünmek için sevdiğine
Selası verilir sabah ezanlarıyla Mehmed’in
Bilmezsin, ne zaman, nasıl, saat kaçta?
Boşuna dövünür bir ana; elinde mendil,
Boşuna ağlar çocuk annesinin ağladığına.
Diz çöker bir baba, ciğerinin yarısına,
Tutamaz gözyaşlarını Anadolu; fakir, çaresiz
Verirken Mehmetçiğini toprağa sessiz,
Kına yerine çatlak ellerine ağıtlar yakar gelinler, Duymazsın?

Henüz daha yirmilerinde öldüler senin için,
Tam ondört kişi hem iki günde.
İklimsiz yeşermiş fidanlar gibi tarumardılar.
Zamansız, ekilen tohumlar kadar hasatsız.
Dönerken hayat bir dönme dolap gibi.
Kararır gün; güneş, acıdan mı vefasızlıktan mı bilinmez,
Kirpiklerinde donar, gözyaşları ve son kez atılır bir tüfek
BANG! BANG! BANG, vurur vicdanıma Mehmed’den geride kalan,
Kan dolar gözlerime, kirpiklerim hilal, bakışlarım yıldız,
Benzer Mehmed’in öldüğüne, Bilmezsin….
Mehmed’in selamı var sana;
YA BAĞIMSIZLIK YA ÖLÜM! .
Yazılmış Kaderine..

Tarık Erkutlu - 20.07.2006