Mehmedin Atkısı Şiiri - Affan Dede

Sabahın yedisiydi.
Ezanı çoktan geçmişti hayat.

Uyandı gülümseyerek.
Namazı kaçırmıştık oysa.
Her gün tersinden kalkıp
suratıma saati fırlatan herif o değildi sanki.
Rüya görmüş meğer.

Terfi ettiğini
ama pis oyunlardan dolayı olamıyacağını görmüş.
Bundanmış gülümsemesi.
Gülememiştim,
gülsem üzülürdü,hissederdim.

Aynı yerde çalışırdık.
O işe gidecekti
ben faturaları ödemeye.
İzinliydim, yoktu acelem.
Tadım da yoktu.
Bulutlu havaları sevmezdim hiç
sonbaharı da.
En iyi o bilirdi.

Soğuk sabahı zeytin ve bayat ekmekle
ve aceleyle doyurup çıktık.
Ben aksaraya doğru yürürken
içimde ürpertici bir soğuk,
o, sarachane durağına gidiyordu
pür neşe!
Sanki ilkbahar.
İlkbaharı çok severdi.

İlk faturanın kavgasına başlarken iski veznesinde
saat dokuzu anca geçmiş.
Şen şakrak melodili telefonum
titretmişti bu kez
Zaten sabah iyi başlamamıştı ki..

Mehmet ölmüş dediler..
Ölmüş serseri!
masrafları üzerime yıkıp.
'Ulan eşşek herif faturaları ödedik işte! ' demişim
en son.
Ölmüş.
Sabaha kan damlatıp.

Belediye otobüsüne binerken
bir yaşlıya yardım edeyim derken
falan filan ederken yani...
ve iyi bir insanken..
kapıya sıkışmış atkısı
dışarda kalmış.

Atkı gider..
Bizim serseri durur mu hiç
sürüklenecek ya
illa iyilik edecek ya
o da gider atkısının peşinden.

Akledememiş atkıyı çözmeyi
acele ölmüş..
oysa akıllıydı
akletmeyi severdi.
böyle etmezdi.

Gördüm onu son kez,
bedeni paramparça..
yüreği sapasağlam!
kavga etmemizin hınzır keyfine varamadan
acele ölmüş..

Bir atkısı kalmış mehmedimin..
Yırtık.
Annesi örmüştü,
gururla söylerdi serseri,
bilirdim.
veremedim annesine
oracıkta ölürdü.

Şimdi ondan kalan az şey var.
Heyhat..
Sevmeyi beceremedin derken ki içten gülüşü
Her sabah uyanayım diye kafama fırlattığı saat
Birlikte içtiğimiz suyun faturası
Ve bir de sürüklenirken kopan atkısı..

Mehmedin..