Mehmedin Anası Şiiri - Ramazan Pamuk

Bu vatan uğruna gönderdim seni
Gerekse bu yolda öl yavrucağım.
Canımdan daha çok severim seni
Bir gece düşüme; gel yavrucağım.

Sen yürekte hilal,gökte yıldızım
Sen ince ağrımsın,kalbimde sızım
Sensiz buralarda yapa yalnızım
Dualarım seninle; bil yavrucağım.

Ölürsen şehitsin kalırsan gazi
Anlına yazılmış silinmez yazı
Ne gelirse haktan; kesme niyazı
Son nefes dönmeli; dil yavrucağım.

Canından aziz bil; vatanı,yurdu
Tek başına bir sen,yenilmez ordu
Nice şehit verdik; öyle kuruldu
Bir dilim ekmeği; böl yavrucağım

Göğsünü siper et düşmana karşı
Yık başına onun yedi kat arşı
Çalsın bizim için bir zafer marşı
Ölüme giderken; gül yavrucağım

Düşmanı denizde boğan Mehmedim
Gün gibi şafaktan doğan Mehmedim
Hasmını yurdundan kovan Mehmedim
Ne bilsin kadrini; el yavrucağım