Köyden haber aldım Mehmedim hasta
Ne acılar çekiyordur, kim bilir
Beni arıyor, bulamıyordur.
Ahh çekişini duyar gibiyim.
Birini bekler gibi dalgın gözlerin
Sonsuzluğa varıyordur.
Bilirim Mehmedim, bilirim
Hatta…
Köyden haber aldım Mehmedim hasta
Kızıl kanı akmış kara toprağa
Gök gürlemiş ardından
Yağmurlar yağmaya,
Karayel deli gibi esmeye başlamış
Şifalı yağmur suyu zehir olmuş nebata.
Köyden haber aldım Mehmedim hasta
Gözyaşımı tutamadım, akıttım.
Konuşurken yüreğime kor düştü
Bir ahh çekip telefonu kapattım.
Bir ah çektim keder ve öfke ile
Ki bu kadar sarsamazdı zelzele
Bir ah çekiş yetti tüm kâinata.
Köyden haber aldım Mehmedim hasta
Hani bir kuş olup uçsam diyorum.
Açılsam doğduğum yöreye doğru.
Çaresizliğime haykırıyorum.
Yeniden giriyor döşüme ağrı
Musalla taşına döner döşeğim
Ben dalı budanmış yaşlı meşeyim
Sonum ya teneşir
Ya tabuta tahta!
Köyden haber aldım Mehmedim hasta
Yıldızlar kaymaya başladı sonra
Dolunay tutulmuş gibi çaresiz
Geceler her zamankinden çok kara
Sanki bir hizada dağlar ve deniz.
Gün doğmak üzere uyan Mehmedim!
Gurbeti alt ettik dayan Mehmedim!
Yüz yirmi gün vardı, kaldı bir hafta.
Kayıt Tarihi : 2.8.2009 12:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Foça Komando Okulu'nda Asteğmenlik Kursundayım. Zor ve yorucu günler. Sıcak ve boğucu havalar. Hasret yüreğimi yakmaktayken köyden aldığım haberle kardeşim Mehmet'in burnunun kırıldığı ve o gece çok ateşlendiği haberini almıştım. İçimdeki bütün özlemi, isyanı, intizarı dile getirdiğim şiir 'Mehmedim Hasta'.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!