Mehmedim Erdir Mehmedim!

Dünya bizim diyen Beş çapulcuyu
Dumana çeviren kordur Mehmedim
Hiç yoktan bulatmak isterler suyu
Bendinde nöbette vardır Mehmedim

Güneşi balçıkla sıvayan şeyler
Sıva tutmayınca aceba neyler?
Bütün kıt’aları sır, tenvir eyler
Karanlık geceye Nurdur Mehmedim

Yetmiş düvel ile yedi cephede
Gören düşman leşkerleri şüphede
Hak nasihat kulaktaki küpede
Her ahvali şartta Erdir Mehmedim

Cebeli Tarık’ tan aktığı gibi
TARIK’ın gemiyi yaktığı gibi
Hendek’te Bedir’ de çaktığı gibi
Küfri düvellere surdur Mehmedim

İçinde; asılsız soysuzlar ile
Mücadelesinde çektiği çile
Haddine değildir düşmanın bile
Nameşrû şeylere kördür Mehmedim

İSLÂMİ’yim başım üstünde yeri
Bin Dört Yüz Kırk Altı seneden beri
Şefkati titretir gökleri yeri
Mazluma mağdura yardır Mehmedim