Mehmedim Akifim Şiiri - Erol Başçı

Mehmedim, Akifim
Kurtuluşum
İstiklâlim
Kalbimdeki imanı
Seninledir tarifim
Ne zaman ki dara düşse vatan
Bayraktır ya hani insanın limanı?
Benimse, yazdığın o marş
Kulaklarımda Bilâlim...

Mehmedim, Akifim..!
Ne yazardın bilmem şimdi
İmandan utanırken şarlatan.
Asımın nesline biçtiğin o kumaş
Epeydir, postal çiğnemiş kilimdi.
Yıldızların altında, köşklerinde oturanlar,
Tek dişi kalmış canavara
Ruhundan tükrüklenmiş lehimdi.

Mehmedim..!
Sırtında sofralar kuranlar kimdi?
Dağda bayırda senken kanını akıtan.
Geride tezgahlar kurduran bühtan,
Hangi iklimdi?

Akifim..!
Asımın nesli hâlâ akif,
Oyunbozanların oyununu bozmada.
Sen bir marş daha yazma zarif
Ufukta şüheda atlıları tozmada

Aynı imanla siperde göğsü yine neslin
Belki üzülecek kadere çörekli kesim
Baştanbaşa çizilecek,
Boyamaya çalıştıkları kanlı resim
Haykıracağım,
Kısılana dek sesim;

Akifim..!
Mehmedim..!