Mehmedim. Şiiri - Abdulhamit Erkaner

Yüzü gülüyor ya,
Sanmayın içi huzur dolu,
Yüzünde Gamze var ya,
İçi ağlarken de durur mutlu,

Yüzünden okunur derdi,
Beni dost gözükenler yıktı dedi,
Nasıl oldu böyle ben söylerim,
Her kesi çok sevdi ve güvendi,

Sureti hali benden beter,
Dünyamda candan bir dost yeter,
Mehmet’im gel seninle gidelim,
Haramsız Kelam meyhanesine,
Dervişler gibi orada zikir çekelim,

Bak bize vuran vurmuş,
Artık Kafada baş taşınmıyor,
Ayak damarları şişmiş koşulmuyor,
Yaşam son 'dem'ine gelmiş,
Ocaktaki çaydan tat alınmıyor,

Hayalimde var benimde senin gibi,
Gelesin bir kır bahçesi açalım seninle,
Tüm sevdiklerimizi toplayalım birlikte,

Sen kucaklarsın onları,
Ben çayları demlerim,
Dostluk ve sevgi için içilsin,
Muhabbetine dostluğa dalınsın.