Mehmedim Şiiri - Mehmet İslami

Gıybet büyük günâh İslâmiyyette
Bilmeze haddini bildir Mehmedim
Harlanan ateş var sui niyette
Ceddi hüsn-ü zanla güldür Mehmedim

Müslümanın tek korkusu Allahtan
Olmalıdır, olmamalı fellâhtan
Nûr inkişaf eder fisebillâhtan
İşte bu hakiki kuldur Mehmedim

Soysuzun gülüşü soysuzluğuna
Ayakta gezsede hayysızlığına
İffet timsalinin gaysızlığına
Seyrettiği nara yoldur Mehmedim

Müslüman titrerse, sarsıyor yeri
Selâm durur kıralların her biri
Üsküdara kök salana cebiri?
Hırsından saç yolan boldur Mehmedim

İki günü eşit olan kimseyi
Zikrediyor resûl hoş değil deyi
Takdiri ilâhi ağayı, beyi
Halketmiş; tadana baldır Mehmedim

Rızkların kefili Yaratan Mevlâ
Yatarak tevekkül diyen var halâ
Atalet mü’minde devasız belâ
Azığı; tarladan kaldır Mehmedim

Mişrik münkir aşısıdır, zilleti
Kabûl etmez İbrahimin milleti
Habile dayanır cibilliyeti
HAKK’ın hoşlandığı hâldir Mehmedim

Harpleride oyun barışta oyun
Demişler: Müslümanlar kuzu, koyun
Her satır altına uzatır boyun
Erbâb-ı tevâzû, kuldur mehmedim

Yürü durma durdurana aldırma
Vurduğun leşlere çiğne, kaldırma
Cehle uyup, şühedâyı öldürme
Haçlı gürûhunu öldür Mehmedim

İSLÂMİ: İmândır birinci kartı
İSLÂM’ın CİHÂT’tır ikinci şartı
Üçüncü haslette ölçü ve tartı
Endâzeye miyâr dildir Mehmedim