Mehmedim Şiiri - Abdulkadir Özkök

Peygamber övgüsü almış ezelden,
Hakkın kelamları düşmez ki dilden,
Dua edin Mehmedime gönülden,
Duaları kalkan yaptı Mehmedim.

Malazgirtte yine Mehmedim vardı,
Ovalar,meydanlar düşmana dardı,
Anadolu bağrını Türklere açtı,
Allah Allah deyip girdi Mehmedim.

İstanbul surları adını bilir,
Bir Türk bir orduya bedeldir denir,
İslam sancağı senle arş’a yükselir,
Çağ açıp kapatır oldu Mehmedim.

Fransızı,Yunanı sardı etrafı,
Kim söndürür içte yanan yangını,
Unutma Çanakkale,Dumlupınarı,
Varını yoğunu kattı Mehmedim.

Bir gün dağda, bir gün karda çatışır,
Dilinde tekbiri arşa ulaşır,
Şehitlik aşkıyla yanar tutuşur,
Nice makamlara erdi Mehmedim.

Otuzbeş senedir gözümüz yaşlı,
Sabır bitti artık, bardaktan taştı,
Yerle yeksan olsun dağıyla taşı,
Yıktı geçti başa işte Mehmedim.

Gaflet uykusundan uyan milletim,
Varımız yoğumuz ordum devletim,
Düşürmesin Türkü,Rabbim dileğim.
Allahın ordusu canım Mehmedim.