Mehmedim Şiiri - Ahmet Kurt

Başın dik durmalı, eğilme sakın,
Sensin tarihleri yazan Mehmedim
Orta Asya bozkır, dağlar eğildi,
Sensin yedi iklim gezen Mehmedim.

Yazdığın destanlar şanla doludur,
Kahramanlık miras, Ata yolundur,
Adalet kalkanın kılıç kolundur,
Sensin oyunları bozan Mehmedim.

Nasıl şanlı ise hamlen hücumun,
Öyle titremeli, gövden vücudun,
Şaşmalı gözleri, aklı, mevcudun,
Sensin tehlikeyi sezen Mehmedim.

Akıllar şaştıkça gürlesin gökler,
Kainat dinlesin geliyor Türkler,
Bugün dünden, yarın daha büyükler,
Sensin ufkumuza doğan Mehmedim.

Ne engeller aştın düze çıkmadan,
İleri! Her zaman, geri bakmadan,
Azminde tavizsiz, asla bıkmadan,
Sensin karanlığı soyan Mehmedim.

Gördükçe çehreni yüzüm gülüyor,
İçim anlatılmaz huzur doluyor,
Mehmedim çağlara mühür vuruyor,
Sensin rahmet gibi yağan Mehmedim.

Kurdoğlu gururu duydu bugünde,
Hasta yatağında, gönlü düğünde,
Ekmeğime katık bütün öğünde,
Sensin soframıza konan Mehmedim.