Mehmedim Şiiri - Mehmet Özcan Yasdıbaş

Mehmedim

Gülleri koklayamadan,
Allı pullu gelini tanımadan
15 yaşına bakmadan
Vurulan kınalı Mehmedim

Yazgıların en acısını tadan
Kısacık saçlarına toz dolan
Vatana canıyla kurban olan
15’inde şehit düşen Mehmedim

Yaşına bakmayın sakın siz onun
Yüreği Karahisar kalasıdır onun
Tek ümidi kadir mevlasıdır onun
Onu da toprağa gömen Mehmedim

Bu kızıl ırmak onun kanıdır
Bu verilen inci onun canıdır
Bu siper onun ana kucağıdır
Anasına doymadan şehit olan Mehmedim

Altın başaklı ekinlerin salınışıdır hayali
Düşman ayağı değmesindir dileği
İki yağlı kurşundu görüp göreceği
Alnından vurulup can verendi Mehmedim

Asılıydı omzunda en tatlı yari
Can dostuydu eski tüfeği
Kuru üzümdü son yemeği
Üzüm gibi gözlerini yumdu Mehmedim

Vatandı derdi, hasreti istiklal
Düşman eli değmesindi tek gayesi
Ezberi ya ölüm ya istiklal
Gerisi ona zaten şehitlik payesi

çırak 24,02,2007