Mehmedim Şiiri - Veciye Tekeli

Elinde silahı karlı dağlarda
Gece nöbetindedir arslan Mehmedim
Gözleri pusudadır gönlü sılada
Dolaşır adım adım bekler Mehmedim

Düşmez aklından ceylan gözlü sevdiği
Hasretinden pare pare yanar yüreği
O askerdeyken doğan bebeğinin
Resimlerini koklar ağlar Mehmedim

Oturur dertlenince bir köşeye
Garip sılayı anar yaşlı gözlerle
Unutmaz çizgi çeker geçen geceye
Tezkere günlerini sayar Mehmedim

Bayram sabahları buruktur yüreği
Andıkça sevdiklerini dolar gözleri
Asker ocağında geçmez bayram günleri
Dalıp dalıp uzaklara gider Mehmedim

Ecdadının çizdiği yoldadır sapmaz
Vatan borcu namus borcu der usanmaz
Vurulur kahpe bir kurşunla ölümden korkmaz
Allah Allah deyip
Şehit düşer Mehmedim
Allah Allah deyip
Şehit düşer Mehmedim