Mehmedim Şiiri - Ali Sandıkçıoğlu

Büyük merasimlerle,
Uğurlandı mehmedim.
Vatanı beklemekte,
Sıra şimdi Mehmedin.

Sevkini aldı Mehmed,
Gitmek için askere.
Sevinç, neşe içinde:
Veda etti bizlere....

Güle,güle Mehmedim;
Yolların açık olsun.
Korkma asla! Hainden,
Hakkımız helal olsun...

Annen ile ben baban,
Dökeriz sevinç yaşı.
Duyduk ki mehmed olmuş;
Bölüğünde onbaşı...

Peyğamber ocağıydı,
Zira asker ocağı..
Komutanlar açtılar;
Mehmedime Kucağı.

Çok çabuk alışmıştı,
Asker kardeşlerine.
Saat gibi dakikti,
Gideken nöbetine..

Pazan günü çıkmıştı,
Mehmet çarşı iznine.
Telefonda söyledi:
Nasılsın annesine?

Annesi telefonda;
Dedi: “ oğlum Mehmedim,
Dikkat et vazıfene,
Sana dua ederim.”

İzmirden, Manisadan,
Vardı arkadaşları..
Tanıyordu mehmetler,
Alçak, satılmışları...

Mehmedin sol cebinde,
Vardi bir küçük kuran.
Okurdu ondan mehmed;
Fırsat bulduğu zaman..

Alışmıştı koğuşta,
Herkes biri, birine.
Cesaret,kahramanlık,
Var onların soyunda.

Otuzbin insanımız,
Hunharca şehid oldu.
Batı ile ABD;
Buna seyirci kaldı..

Gecenin yirmi dördü;
Alarm zili çaldı.
Koğuştakı askerler,
Hemen yola koyuldu.

Sıcak temas kuruldu:
Hemen hainler ilen.
Kükremişti Mehmedler:
Şehitlik aşkı ilen...

Meğer hainler kurmuş;
Yol üzerinde tuzak.
Askerler geldiğinde,
Mayın patlatılacak..

Askerlerin aracı:
Geldi çattı mayına.
Şehid oldu mehmedim;
Vatan, bayrak uğruna..

Vatan, namus uğruna,
Şehid düşen mehmedler:
Sizlere ğıpta eder;
Gökte bütün melekler.

Şehidler ölmez diyor,
Alemleri yaradan.
Bir mehmed şehid olsa,
Bini gelir arkadan...

Tabutunun üstüne,
Örttüler Türk bayrağı.
Üzülme sen Mehmedim:
Taşıyan var sancağı..

Albayrağa sarılı,
Döndü köye mehmedim.
Bayrağın gölgesinde:
Rahat uyu Mehmedim.

Baban, annen diyorlar;
“Vatanımız sağolsun.
Cennet vatan uğruna,
Mehmedler feda olsun.”