Mehmedim Şiiri - Yusuf Akkaya

Gece yatmak üzereyken efkarlandı.
Cebinden bir sigara çıkarıp yaktı.
Bir nefes çekti, dumanı ciğerine aktı.
Sonra derinden bir ooof dedi, Mehmed’im.

Kalkıp dolabından kalem, kağıt aldı.
Nemli gözlerle mektubuna başladı.
Bir satırına ana, baba, kardeş, bacı,
Ötekine yar yazıyordu, Mehmed’im.

Sigarası söndü ve mektubu bitti.
Yarinin resmine bakarak uzandı.
Ne kadar uyudu, kendiside anlamadı.
Nöbet saatinde uyandı, Mehmed’im.

Sabaha doğru şafak atar gibiydi,
Mehmedimin nöbet tutuş saati.
Alaca karanlıkta saldırdı teröristler.
Kör kurşunla yıkılıverdi, Mehmed’im.

O, ölürken şehadet suyundan içti.
Vaad edilen yüceliğe erişti.
Albayrağa sarılarak evine geldi.
Ardında yazdıkların kaldı, Mehmed’im.

Ana, baba, kardeş, bacı, yar ağladı.
Haberini alan milyonlar ağladı.
Tekbirlerle binlerce vatan aşığı,
Seni, cennete uğurladı, Mehmed’im.

Sen şehit oldun, Bayrak, Vatan sağolsun.
Seni vuran teröre lanetler olsun.
O şehitlik ki, her ere nasip olsun.
Allah yolunda ölmek şandır, şereftir.
Vatanı korumak en ulu hizmettir.
Ruhun şad olsun, rahat ol, aslanım benim.
Vatanı koruyacaktır yine Mehmed’im.

08.10.2008