Mehmedim, Şiiri - Tuğrul Oğuzhan

Gece loş ve karanlık,
Rüzgar serinden esiyor ince ince
Sırtında çantası,elinde silahı
Yürüyor Mehmedim,
......
Dağlar tüm heybetiyle dimdik,
Sessizlik almış yürümüş başını,
Nefesler hızlı,adımlar yavaş,
Gözler görmese de yürekler dinlemede
Dur durak yok aslanım buralarda,
Kalleşler fırsat bekliyor pusuda...
.....
Mehmedim bir türkü tutturuyor içinden,
'Ağlama anam ağlama,
Yas tutup da karalar bağlama',
Nemleniyor gözleri ıslak bulutlar gibi,
Hala yüreğinde saklı sevdiceğinin nazlı sesi....
....
Bir çatırtı kopuveriyor yırtarcasına sessizlikleri,
An bu andır işte şehadet vakti
Sarılyor da silahına vatan diye haykırıyor
Göğsünde imanı,yüreğinde aşkıyla,
Sıcak bir kor düşüyor vücuduna
Hiç mi acıtmaz bu kahpenin kurşunu,
Bukadar mı tatlı gelir insana ölüm,
Şehadet şerbetini içmek bu olsa gerek...
...
Mehmedim düşüyor olduğu yere
Sırtında çantası, elinde silahı
Göğsünde imanı, yüreğinde aşkıyla
HAykırıyor vatan sağolsun diye...
Sen sağol Mehmedim,
Ruhun şad olsun Mehmedim......