Mehmed'im Şiiri - İsmet Karakaya

Tepelerden sızan güneşin alacakaranlığında
Yürüyen aslan gibiydi Mehmed’im
Ankara'dan çıkan o alayda
Hz Hamza gibiydi Mehmed’im
Eskişehir'de çıkan yunana
Ölümü tattırmak namus borcuydu Mehmed’e
Kitaba, kurana yemin edip de çıkmıştı cepheye
Şehit olmadan dönmek yakışmazdı Mehmed’e
Üç günlük karnıyla savaşıyordu asker
Mehmed yumruğuyla süngüsüyle öldürüyordu düşmanı
Gönlünde yârin hasreti gözünde hilal aşkı
Gözünde tek bir şey vardı, vatan
Bu ovada ölmek uğruna bayrağın
Bağımsızlık uğruna sönen bunca millet
Bize de bu yakışırdı elbet
Kurşunlar yağarken sabah ezanıyla
Şahadet şerbetinin tadı gelir gibiydi ağzına
Sol göğsünden vurulmuştu bedrin şanlı bir askeri
Ardında melekler bekliyordu canını vermesi için
Canını verip de kendi arların da görmek için
Azrail hiç olmadığı kadar masumdu mehmed’e
Ruhunu rahmana teslim ettin ya Mehmed’im
Yeminini tuttun ya Mehmed’im
Bu vatan kurtuldu ya Mehmed’im
Ruhun rahat etsin
Yoksa cennet de sana zindandır Mehmed’im