Mehmed'im Şiiri - Ömer Tombul

On dört nisan bin dokuz yüz yetmiş üç
Boğularak canın alındı oğul
Sele kapılması kolay mıdır hiç
Pek kötü durumda kalındı oğul

Mehmed’im Mehmed’im ölü Mehmed’im
Görmedin mi coşkun seli Mehmed’im

Ben anneyim baştan saçları yoldum
Az zaman içinde sarardım soldum
Ben ne yaptığımı bilemez oldum
Benim aklım baştan alındı oğul

Mehmed’im Mehmed’im ölü Mehmed’im
Yana yana oldum deli Mehmed’im

Gaziköy’de okul ırmağa yakın
Öğretmen demez mi dikkat et sakın
Çocuklar koşuşmuş hep akın akın
Ah ettikçe bağrım delindi oğul

Mehmed’im Mehmed’im ölü Mehmed’im
Kan ağladı baban Ali Mehmed’im

Mehmet Tirit benim oğlumun adı
Köy halkı ırmakta onu aradı
Acıyan insanlar yeri taradı
Mevtan bir çayırda bulundu oğul

Mehmed’im Mehmed’im ölü Mehmed’im
Dumanlıçay yaman ulu Mehmed’im

Mehmed’im selzede diye adlandı
Benim ciğerime hançer saplandı
Cesedin bulundu millet toplandı
Namazın pek dertli kılındı oğul

Mehmed’im Mehmed’im ölü Mehmed’im
Kırıldı annenin beli Mehmed’im

Bu bağrıma acı ölüm ok oldu
Aylar yıllar geçti zaman çok oldu
Adın kaldı güzel yüzün yok oldu
İsmin kütüklerden silindi oğul

Mehmed’im Mehmed’im ölü Mehmed’im
Annesinin gonca gülü Mehmed’im

Yavrum seni coşkun sele kim itti
Sen öleli nice takvimler bitti
Senin tertiplerin askere gitti
Pek acı olduğu bilindi oğul

Mehmed’im Mehmed’im ölü Mehmed’im
Beklemedim asker yolu Mehmed’im

Dayın Ömer Tombul hiç mi gülmesin
Kul başına böyle ölüm gelmesin
Dilerim hiç kimse böyle ölmesin
Bu günlere dertli gelindi oğul

Mehmed’im Mehmed’im ölü Mehmed’im
Ağlattın yâreni eli Mehmed’im

HALK ŞAİRİ ÖMER TOMBUL