Mehmed Şiiri - Gizem Ebrar Çaylak

Bir milletin destan yazma harbidir Çanakkale!  

-Ey ahali! Duydunuz mu?  
Seferberlik ilan edilmiş
Büyük,küçük,herkes 
Cepheye gidecekmiş. 

*** 

"Allah`ım! Yaşım küçük 
Elim silah tutmayı bilmez 
Ben kalem tuttum sadece 
Şimdiye kadar mektepte." 

*** 

"Allah`ım! Meydanda duyurulmuş
Seferberlik var diye 
Oğlum daha küçük 
Ya gitmek isterse? " 

*** 

"Allah`ım! Yardım et bana 
Bu harbe gideyim ben de 
Vatanım uğruna savaşayım 
Senin de izninle." 

*** 

"Allah`ım! Mehmed`im can atıyor 
Gidebilmek için cepheye 
O bilmez savaşmayı 
Onu şehitlik beklemekte." 

*** 

"Allah`ım! Konuştuk arkadaşlarla 
Hepimiz gitmek istiyoruz harbe 
Mektepte talebe kalmaz ama 
Cepheye asker gerekmekte." 

*** 

"Allah`ım! Anama veda ettim 
Artık yolumu gözler benim 
Giderken köy meydanından cepheye 
Yaşlı gözleri kaldı kalbimde." 

*** 

"Allah`ım! Yavrum gitti cepheye 
Düşmanın siperlerinin dibine 
Yiğidimi koru Ya Rabb`im!  
O ilk defa benden ayrı düşmekte." 

*** 

Benim gül kokulu güzel annem 
Vardık biz cepheye 
Sana haber vermek istedim 
Merak etmeyesin beni 
Ben iyiyim. 

Hani bir Hüseyin Çavuş vardı bizim köyde 
Kızıyla karısı yaşardı birlikte 
Yıllardır haber yoktu ya ondan 
Buradaymış anne. 

Beni tanımadı ilk başta 
Ben tanıdım onu ama 
Gittim yanına,konuştum 
Yıllardır gezermiş cephe cephe 
Herkese çok selam söyledi 
Bilhassa kızı Emine`yle karısı Cemile`ye 
Benden de selam söyle herkese. 

Annem; bilirim,sen hala ağlarsın 
Sil gözlerinin yaşlarını 
Küçüğüm diye korkmayasın 
Benim yaşıtım çok burada 
Her ilden gelmişler 
Küçüğüz diye ağır şeyler yaptırmıyorlar anne 
Ama ben 
Düşmanla savaşmak istiyorum göğüs göğüse. 

Burada bir komutan var anne 
Beni de çok seviyor 
Gördüğü yerde halimi soruyor 
Onun adı da Mehmed`miş 
Artık ismimi daha çok seviyorum anne. 

Bir başıma kaldım diye üzülmeyesin 
Komşumuz Hatice Teyze`ye gidesin 
O sever seni. 

Gözlerinden,ellerinden öpüyorum annem 
Sen de bana yaz halini 
Eğer okursan mektubumu 
Bir aksilik çıkmazsa 
Bana da gelir seninki 
Kal sağlıcakla annem. 

*** 

Oğlum,yavrum,Mehmed`im!  
Ben seni nice özledim 
Aylar oldu daha bir mektup geldi 
Yoksa senden kesecektim ümidi 
Selamları söyledim herkese 
Herkes de selam söyledi sana. 

Halimi sormuşsun oğul 
Ben nasıl olayım?  
Sen gittikten sonra 
Gün girmedi evimize 
Yemek pişmez oldu ocakta 
Ekinler harap oldu tarlalarda 
Özledim Mehmed`im,özledim seni 
Bu garip anan Sensiz yapamaz oldu. 

Oğul,bana doğruyu söyle 
Üşür müsün oralarda?  
Aç mı karnın?  
Silah tuttun mu yiğidim?  
Yoksa bir şey oldu da 
Demez misin bana?  
Seni önce Allah`a,sonra da Mehmed Komutan`a emanet ediyorum 
Beni Hüseyin Çavuş`un karısı gibi 
Bekletme oğul!  
Tez elden haber ver 
Dinsin bu korkularım 
Özledim yavrum,özledim seni. 

*** 

Anam aldım mektubunu 
Üzülme ben yokum diye 
Ben vatan uğruna geldim buraya 
Sen gururlan yavrunla. 

Üşür müsün diye sormuşsun 
Ben yalan söylemem sana 
Buralar soğuk anne,üşüyorum 
Çoğu gece bizim çocuklarla 
Sarılıp yatıyoruz 
Nöbetlerde silaha sarılıyoruz 
Evet annem 
Silah tutuyorum artık 
Mehmed Komutan öğretti 
"Sen de düşmanla çarpışacaksın." dedi 
Kendimi öyle cesur hissediyorum ki anne 
Oğlunu görsen elinde tüfekle 
Sen de sevinirdin bu halime 
Burada senin yemeklerin gibisi yok 
Her öğün yiyecek de yok 
Erzaklar az,silahlar az 
Ama alıştım ben 
Sen merak etme anne. 

Mektepten arkadaşım Ahmet vardı ya 
Şehit oldu anne 
Anasına söylersin 
Beklemesin gayrı diye. 

Korkmuşsundur şimdi sen 
Korkma annem 
Eğer dönemezsem köye geri 
Eğer haber alamazsan benden 
Bil ki şehit oldum annem 
Ne büyük bir onur 
Ne güzel bir ölüm 
Allah nasip etsin annem 
Eğer hayırlısı böyleyse 
Ellerinden öperim 
Oğlun,Mehmed`in!  

*** 

"Allah`ım! Bugün meydana 
Cepheden haber gelecek 
Oğlumdan var mıdır haber?  
Yardım et ona Rabb`im,yardım et." 

*** 

"Allah`ım! Mektuplar dağıtıldı 
Mehmed`im yazmamış mı bana?  
Yoksa bir şey mi oldu?  
Bir haber yolla bana! " 

-Gülsüm Teyze Mehmed`den haber var 
Mektup yazmış sana,yollayamamış. 

-Neden ki oğlum? Herkesinki gelmiş 
Mehmed`iminki neden gelmemiş?  

-Oğlun şehit olmuş cephede 
Elinde de tüfeğiyle. 

"Ah! Oğlum,yavrum,Mehmed`im!  
Allah`ım! Kavuşmak bir daha 
Yokmuş bize bu dünyada 
Yardım et bana Rabb`im,yardım et! " 

-Mehmed`in cebinde 
Bir mektup,bir de şiir... 
Bu mektup sana, 
Bu şiir vatana: 

"Ne gafillik şu Avrupa zırvasının savaşı 
Tanıyamamış ki hiç ne milleti ne vatanı. 

Yüreğiyle,versen bu asker delecek dağları 
Ne ki bu donanmalar,nedir bu savaşları?  

Gökyüzünde çarpışırken mermiler burun buruna 
Yeryüzü inliyordu binlerce şehit kanıyla. 

Ezanlar okunur,belki son kez duyarlar 
Son namazı kılarlar,son secdeye varırlar. 

Anaları yok yanlarında hangi dize baş koyarlar?
Yâr`a,Allah`a kavuşmaya koşarlar. 

Herkes hazır emre,ölüm bir cümlede 
Mehmed ölümün en güzeline koşa koşa gitmekte." 

G.E.Ç