Mehlika Ve Kayboluş Şiiri - Emre Gökdemir 2

Akşamları ayın şavkı vurur yüzüme
Aydınlatır sahipsiz bedenimi şuurumu
Ve o kadar mutluyum ki döndüm özüme
Hissetim seninle yok olan nurumu

Mehlikam geceleri girer rüyama
Hissedrim varoluşun kendini
Ve sanki bir ay doğar dünyama
Aydınlatır ışığıyla bendimi

Yüzülmez hırçın sulardayım sarhoşum
Ay ile ıslanmışım hem doluyum hem boşum
Aydan gelen o hilalle bir hoşum
Bir parçasın gökyüzünde bende manan çok farklı

Aya benzer ışık saçar gözlerin
Karanlıkta bir aşk gibi izlerin
Beni aşan güzellikte sözlerin
Bir parçasın gökyüzünde bende manan çok farklı

Çağrılmazsın bir ıslıkla bir sesle
O kadar uzağız ki sen göktesin ben yerde
Bekliyorum seni sonsuz hevesle
Gel benim ol hem hayırda hem şerde

Çıkmaz bazı geceler yüzün karşıma
O zaman bir hüzün kaplar içimi
Hayallerin yükselemez ruhumdaki arşıma
O hüzün ki hatırlatır bana yanlış seçimi

Akşam oldu nerde incir kuşları
Gelmediler bulamadım o masum bakışları
Yelkenimi doldurdu hüznün yaşları
Niye sevda bu kadar zor Sezai

Yüreğim ışıltına olsada tutsak
Yağmur yağdı büyümedi o başak
Vuslatımız buymuş kavuşamamak
Niye sevda bu kadar hor Sezai

Mehlika benimdir ten senin olsun
Gel beni alt üst et yen senin olsun
Beni ağlatmayan sen senin olsun
Ben ruhunu özlerim o beden senin olsun

Akşamları ayın şavkı vurur yüzüme
Belki bu defa gelir incir kuşları
İnandım ben Sezai uydum sözüne
Doldursun yelkenimi o masum bakışları