Mehlika Şiiri - Sevda Doğan Karakaş

Ey gecemin parlayan ay yüzlü mihrabı
Gönlümün neşesi ve en saklı köşesi
Gözlerin bir pınar kuyusu derin mi derin
Ah! mehlikam bu sendeki güzellik ki
ben de kanayan derin iç sızlatan yaram
Hem öyle ki gündüzüm seçilmez geceden
Mehlika kekik kokulu Anadolu kısrağı
Hem komşu kızı ....

Mehlika
Ah! boyuna endamına dünya malı serdiğim
Bir gülüşüne şu ahir ömrümü verdigim
Her gece ışığını seyredip hülyalara daldığım
Ah! Mehlikam asil duruşlu sert bakışlım
Mahallenin yağız delikanlısına gülmeyen ceylan
Konuş bülbül konsun kulağım dibine
Mehlika bereketli Anadolu helal lokma ekmeği
Hem komşu kızı....

Mehlika
Bir gece pencerene taş bile atmışlığım vardı
Hani gül cemalini bir daha görmek benimkisi
Kapının önünde o taşın altına mektup bırakmışlığımı hele hiç sorma....
Hâla merak ederim eline geçmeseydi
Anne bildiğin o kadının yazarmıydın iki kelâm
Mehlika üç üvey abi 'nin öksüz kardeşi
Hem komşu kızı.....

Mehlika
Son cigaramı yakmışım elimde eski bir fotoğraf
Dilde dışarıdaki kar'ı eriten yanık bir türkü 'm
Gözden utanılası bir kaç yaş resmine dökülür
Kavuşmak ne mümkün söz bile değmiyor can' a
Ah! be mehlika bir yüz görümlüğü gül hele
Sevdim desem kaç okkadır atacağın o tokat
Mehlika sevgisizlik ülke 'sinin kül kedisi
Hem komşu kızı....

Mehlika
Bugün bir zımpırtı var sokakta üstelik kalabalık
Kazan dolusu yemekler, hem bu davul neyin nesi
Son bakıyorsun bana niye o üstündeki gelinlik
Yaşı on yedi iken ben sevmeye kıyamazken
Kim kıydı emekli bakkal orhan la nikahını kim
Mehlikam suskun ve sırça bakışlı yürek yakışlı
Hem komşu kızı....

Mehlika
Ah benim kınalı kuzum iri gözleri yaşlı gelinim
El de oluşuna mı yanayım,canlı cesedine mi
Duramam ışığın söndü penceremde bir kere
Ay yüzlü, ipek tenli mehlikam sana elveda
Gidiyorum bir bilinmez ki benden hayır yok
Mehlikam yanmış kül olmuş bir ömrün çırası
Hem...hem komşu kızı......