Mehlika Şiiri - Cuma Komşul

Sürme çekme Mehlika karanlığın gözüne
Sitem etme saklanma şüphenin gölgesine
Samanyolu salınak alkımın ötesine
Gök kubbede Süreyya ağma olup silinme

İşgal etme kalbimi yıkma duygularımı
Bir hüzün iklimine sürme umutlarımı
Sevda haritasından silme dünyalarımı
Hasrete kucak açan bir gönülden silinme

Yelken açtım sevdana intizar denizinde
Batar akşam güneşi ömür güvertesinde
Kudurur karanlıklar umut iskelesinde
Dalgaların ucunda köpük olup silinme

Sen çağlayan bir nehir yüreğime akmışken
Serin bir meltem gibi ruhumu okşamışken
Bütün ümitlerimi ben sana bağlamışken
Şelale ol gönlümde girdaplara dökülme

O serin tatlı rüzgâr derin derin eserken
Ümit kanatlarını yerlere değdirirken
Sevginin ötesinde hasretleri gizlerken
Son durağı sevdamın bumeranga dikilme

Gökte mehtap yerde gölgen bir de sen
Gülde şebnem gül-i rânâ bir desen
Çölde serap âb-ı hayat bende sen
Sağnak sağnak gözyaşımla dökülme