Mehlika Şiiri - Sümeyye Durmuş

Mehlika’m bu hasret beni düşürdü bitap
Ufuksuz özlem biter de ben kalırım harap

Gönlümün ıssız sokakları kalır viran
Dinmezse de hasret ayaşlar hatırlatır her an

Senin ferayelerin aydınlatır geceyi
Bir asır gibi anımsarım sensiz her saniyeyi

Bin yıl oldu sanki sesini duymayalı
Oysa iki aydır döndüren başımı

Hilalleri saplanır göğsüme hançer misali
O ayki kıvrılır gönlümde yılan cemali

Semada kalan bir ay bir kor ateş
Kıyametlerdir benim felaketime eş

Yedi kat sema parçalanmış akar üstüme
Zühre bile ağlar benim şu garip halime

Mehtap anı gönlümdeki kor ateşe tutulur
Sayesi gönlüme karanlık tenhalar olur

Doğurur tenhalar yalnız yeis dolu anlar
Benim bu kazulet derdimi bir Züleyha anlar

Soğukluğu dolar karanlığın yüreğimdeki odalara
Cemre gecede yalnız fehtini beklerler usulca