Mehlika Şiiri - İskender Yakut

Mehlika. Belki sen de bir gün seversin,
Benim seni sevdiğimden daha fazla.
İşte o zaman "-Artık anladım." dersin,
Sevmez sevilen, sevenden daha fazla.
Mehlika. Belki sen de bir gün seversin.

Ellerin hala pamuk kadar beyaz mıdır?
Saçların siyah, gözlerin kahverengi.
Dünyanın tüm güzelliği, yanında az mıdır?
Bulunmaz mı kalplerin kalplere dengi?
Ellerin hala pamuk kadar beyaz mıdır?

Hangi kapıyı çalsam, hangi yolu yürüsem,
Kapının ardında sen ve yolun sonunda sen.
Ne vakit şöyle güzel bir yaşamak düşünsem,
Aklımda sen, fikrimde sen, gönlümde yine sen.
Hangi kapıyı çalsam, hangi yolu yürüsem.

Lal olmuş dilim, çekilmiş gönlüme perde.
Gecemi aydınlatan o gül yüzlü güzel nerde?
Işıklar kapalı, göz gözü görmeyen bu yerde,
Benim, ben! "Mehlikaa! " diye aranıp düşen derde.
Lal olmuş dilim, çekilmiş gönlüme perde.

İçimdeki seni sevdim ben, içimdeki seni.
Kimseler bilmez seni hem kimseler de sormaz.
Değil ki gönlümün tahtına kurulman yeni.
Kaç güz geçti bir bilsen kaç bahar, kaç yaz.
İçimdeki seni sevdim ben, içimdeki seni.

Katreleri birikip matemin, bende derya oldu.
Bir gece vaktidir, saatler geçmek bilmez.
Güzelliğini gören mektubu getiren oldu,
Ölse de aşıklar yine de sevdaları ölmez.
Katreleri birikip matemin, bende derya oldu.

Ardında bıraktığın bir tek adın kalsaydı.
Bu şehrin sokakları hep adını ansaydı.
Gittiğini duyduğunda gökler ağlasaydı.
Sonra dağlar, denizler yerinden oynasaydı.
Ardında bıraktığın bir tek adın kalsaydı.

Mehlika. Belki sen de bir gün seversin,
Benim seni sevdiğimden daha fazla.
İşte o zaman "-Artık anladım." dersin,
Sevmez sevilen, sevenden daha fazla.
Mehlika. Belki sen de bir gün seversin.