Ağzımda pis bir dad var,
Hərhalda yediyim xurmanın dadıdır.
Yok əslində xurmanın dadı yaxşıdır,
Bu hərhalda içdiyim çayın dadıdır.
Beynimdən hər an silinir hekayələr,
Ağlımda qalanlar ancaq xırda rəvayətlər.
Bəlkə yaşadıqlarım bir dəli hekayəsi,
Və ağlı yoran o ölüm səsi..
Yaddan çıxır artıq məhz xırda xatirələr də,
Zaman öz əksini tapır heçlikdə.
Arvadımla aram pisdir,
Keçmiş ürəyində izdir.
Fikirlər beynində gizli,
İndi eşq küləkləri əsmir.
Mənsə sadəlöv adam,
Niye yazılıb bu qeder dastanlar,
Ve bu qeder efsaneler niye uydurulub?
Niye yalançılar saleh seçilib,
Salehler ise susdurulub?
Niye yazılıb bu qeder şeir,
Yeriyir əllər cibdə,
Özündən əmin.
Adam, simvoludur
Özgüvənin.
Gözlərində
Bir utanc qığılcımı gizlənir.
Yazıram şeir, ya da qafiyələr toplusu.
Başım qaçıb, gicləşib,
Fikirlərim mənasızlıq ordusu.
Hücum çəkir kəlmələrim cümlələrin üzərinə,
Və nöqtə, hər ikisini öldürür.
Bir de görebilmeyeceyimiz sifetleri görmek,
Bir defe eşittiyin sesi, bir de eşitmemek.
Ve bunları fikirleşib kövrelmek..
Marşruttayam,
Qabaqda gözel bir qız.
Mövsümlerden payız.
Kefim yox idi,
Bu qızı görenedek.
Bu sevgi, ya da
Neçiye, qan neçiye?
Başdaki saç neçiye?
Ağıl ve qelb neçiye?
Göz neçiye, dil neçiye?
Etrafdaki dostlar neçiye?
Bir teref qaranlıq, bir teref açıq.
Bir teref tamamlanıb, digeri yarımçıq.
Bir teref qaraltı, digeri ağartı,
Menasız fikirler, menasız setirler..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!