Mehâbet Gecesi Şiiri - Recep Yıldız

Süreyyâ yıldızının fecre yansır hülyâsı
Kızıl bir perde olur gözlerim her dem yeniden
Bu sonsuz kubbeye baktıkça sarhoş gözlerle
Bekâ hicriyle yanardım dalıp sonsuzluğa ben

Görüp birdenbire meçhûl bir yerlerde bu an,
Nihâyetsiz bir azâbın devâsâ çehresini.
Bir esmer gölgenin aşkıyla kavrulsun bu cihan
Ve bir meçhûle bıraksın o dâvûdî sesini

Elem vâdîsine düşsün de sevdâ şarkıları
Semâvî fecri kuşansın bu cellât yüzlü bahâr
Hayâlin var ya Süreyyâ, bu dünyâdan yukarı
Bütün sahrâya uzansın ve hatta Arş'a kadar...

mefâîlün / feilâtün / mefâîlün / feilün