Meğirli Şiiri - Sabri Gürbüz

Peşinen mağluptu Meğirli
Ellerini iki yana salınıp dururken
Kimse övünçle yanında kalamazdı

Buzdan sarkıtlar izlerdi kıpkırmızı suratla
Üşüdüğünü nasılsa anlardı bir zaman sonra
Kışı severken kıştan kaçmazdı da

Yoluna bakarken acırdı karşıdan gelene
Merhametini ezdirirdi ayaklar altına serip de
Yine azıksız kalırdı yolun başında böylece

Bir zaman en yakınları ardarda vefat edince
Şen yüzü asıldı ve öylece donuklaştı
“Ölüm varmış he? ” dedikçe gezindi

Yıllar unutturdu Meğirli’yi
Bir köhnede bir deli olarak bilindi
Hayat neden O’nu bir kenara iliştirdi?

Bir gün yolun başında upuzun bulununca
Hikâyesi eklemelerle anlatıldı
Büyüdü bilinmeyen sessizliği
Meğirli Dede kaldı hürmetli zikirlerde

26.01.2010