Meğerse Aşk Şiiri - Mesut Kaplan

Say ki bu yollardan akıp giden bir fidanım
Ağlarken bir yanım, güler mi diğer yanım
Ben bu hayatımda ne kalleşleri ağırladım, uğurladım
Sen beni daha tanımamışsın sevdalım
Ağlarken bir yanım, güler mi diğer yanım

Bıktım, bıktım artık senden dünya
Beni bu sahte gülüşlerin, yalancı öpüşlerinle mi kandırdın
Keşke bir çocuk olup geberip gitseydim annemin kucağında
Bilemezdim bu gece yarıları
Beni uykusuz bırakan allahsız sancıları
Keşke bir çocuk olup geberip gitseydim annemin kucağında
O zaman her merhaba diyen bir şeyler çalamazdı benden

Neye bel bağladıysam gümlettin
Her dostluğumda bir menfaat
Her sevgimde bir ihanet
Yaşantım zaten kehanet
Beni bir umuda mahkûm, bin sahte gülüşe mecbur ettin

Hani nerde mavi gökyüzün
pembe panjurlu evlerin
Patiska yolların
Her şeyin sahte be İstanbul
Takvimlerin değişse ne yazar
Can çekişiyor bedenimde ayrılıklar

Şimdiye kadar
Hep adam gibi adam olmaya çalıştım
Ne yağmurlarda ıslandım
Aç gezdim açıkta kaldım
Parklarda kaldırımlarda yattım
Ama çalmadım çırpmadım
Sırf ardımdan onun bunun çocuğu demesinler diye
Artık hayatla değil bana sunduklarıyla ilgileniyorum

Keşke senin kıymetini
Daha önceleri anlıyabilseydim anne
Sahi benim için onca şeye neden katlandı ki
Ne menfaatin vardı
Aynı sofrada bir ekmeği bölüşmekten başka

Herkes paranın iti köpeği olmuş be anne
Biz haftanın beş günü
Salçalı ekmek yerken de mutluyduk

Eskiden sorsalar anne kimdir nedir diye
Doğuran bakan yediren içiren derdim
Kusura bakma
Daha yeni öğrendim

Meğerse anne
Çocuklarının severek yediği beğenerek giydiği
Hiçbir şeye tamah etmeyenmiş
Sahi çok mu seviyordun
Başındaki oyalı yazmayı
Fistan eteği
Hiç çıkarmadığın o pardüseyi

Bırak annneciğim bırak
Kimse bilmesin yaşadıklarımızı
Hiç kimse bilmesin
Hangi ayrılığa
Kaç tel döküp ağarttığımızı

Anne bak ben evlendim
Çok mutsuzum
Yolunda gitmeyen o kadar çok şey var ki
O kahrolası vicdanımı susturamıyorum
Başımı gece yarıları yastığa koyduyğumda
Oğluşum yanıma gelip
Kokusuyla beni uyuttuğunda
Acaba diyorum acaba
Annemde kokumu özlemişmidir
Özlemişmidir benim kokumu içine çekerek uyumayı
Özlemişmidir gülüşlerimle ömrüne ömür katmayı
Gelsem uzansam yanına
Sarsan sarmalasan yine

Herkes birbirine
hasret gidiyor be anne
Baksana
Mutlu ölen yok ki keşkeleriyle

Her gün pipisini yediğin
Şeker postum dediğin
Banyo günü deyip
Evde kalan son kırpıntıyla sobayı tutuşturup
Leğende yıkadığın
Altıma battaniye üstüme iki kat yorgan döşediğin
Oyyyy belasına bile kurban olduğum
Sen yüreğinin arasına günaydın sürüp
Okula yollarken beni fırtınalı sabahlarda
Camın ardından bana bakarak ağladığını biliyordum
Bende yırtık parkamın cebinden girip
İliklerime kadar işleyen yağmurun
Çocuklarını büyütürdüm koynumda
Ama sana söylemezdim üzülmeyesin diye

O ne yokluk du be anne
Halka hizmet hakka hizmettir diyen
Onca zengin onca siyasetçi
onca din adamı yataklarında
Nasıl uyumuş bunca sene

Sen bana yenilsen de yanılsan da
Doğru söyle kazanırsın diyordun
Şimdi hep yenildiğim yerden vurup
Yanıldığım yerden yargılıyorlar beni anne
Hangi sevdaya uzatdıysam yüreğimi üşüdü

Ne yağ sattım şimdiye kadar ne de bal
Ne saklandım ne sobelendim
Ben hep birdim
Hiç birdiribir olmadım anne
Bir bebekliğim var bir de gençliğim
Çocukluğum hala kayıp bir konfeksiyon atölyesinde

Ama bak iyi gömlek dikerim
Bağlama çalar şiir yazarım
Mesela gülmek hiç bir resimde yakışmaz bana
Misal mutluuğumun azami süresi en fazla beş dakika
Bu yüzden kaşlarım çatılmaya
Gözlerim ağlamaya alışkın
Gidenlerin ardından

Benim ne şımartanım ne şımarıklığım oldu
Çocukken benim tek şımarıklığım
Sokak da oturup oyun oynayan çocukları seyrederken
Annemin baban geldi hadi eve gel dediğinde
Ne e olur biraz daha belki beni de oynatırlar demem di
Çünkü bizim sokağın kapanış saati
Babaların eve dönüşüydü

Gök yüzü suratını asmış
Sığmıyor artık geceye düşlerim
Oyun parkında kaybettiğim çocukluğumu arıyorum
Kim çaldı yorganını gençliğimin
Büyüyünce ne olucaksın sorusuna
Hep mutlu olacağım derdim
Meğerse boyumdan büyük hayallere kalkışmışım
Ulaşılabilmesi en zor şeymiş mutlu olmak

Uğruna ölünecek bir tek kadın tanıdım
Uğruna köpekler gibi,
itler gibi karşılıksız ölünecek
bir tek kadın tanıdım

ve o kadını mutlu etmek için
Bu kirli, bu hoyrat, bu zorba ellerimle
onun o ipek saçlarına dokunup
Mahsun yüzünü okşayıp
Anneciğim ben geldim demek yetiyordu

İşte şimdi söylüyorum, anneciğim ben geldim
Sana geldim, çok uzaklardan geldim
Ne olursun itme
Bas bağrına, canım de ciğerim de
Bak, ağzını burnunu yediğin geldi
Tosunum dediğin geldi
Allah belanı versin diyordun ya, bak işte verdi

Sen haklıymışsın anne
Sen sen sen sen
O ilkokul cehaletliğinle
Tezek kokan ellerinle
Her zaman olduğu gibi yine sen haklıymışsın
Benim gözüm kör olduğu gibi
Kulağımda sağırmış

Şairin de dediği gibi
Meğerse aşk;
Bir heyecan uğruna
Bir ömrü mahvetmek değil
Bir ömür uğruna
O heyecanı zaptetmekmiş

Sen haklıymışsın anne
Meğerse aşk;
Her iki tarafı mağdur eden
Yürekte izinsiz gösteri yapan
Mutluluk karşıtı bir eylemmiş

Sen haklıymışsın be anne,
Aşkın kürtajı yokmuş
Bakamıyacagın aşka gebe kalmayacakmışsın

(bestelenmiş şiir)