Meğer Yokluğunmuş Dipsiz Karanlığım

Meğer yokluğunmuş dipsiz karanlığım
Çöle düşmüş yağmur gibi yalnızım
Yağmur! Çölde değil yüreğimde yangınım
Kurudu göz yaşlarım mezar gibi yalnızım

Beyaz bembeyaz bir kefen içine
Kanlı vücudumla yanan ruhumu koyun
Kimsesizim bilirim dünya ilinde
Gidiyorum göz mavisi derinliklere

Sen miydin içimde devrilen çınar
Soldurmaz bilirdim güllerimi o pınar
Senden sonra ne pınarlar tükettim
İçimdeki yangını gidişinle kül ettim

Can acıyor can çıkamıyor girdaptan
Kandan irinden deryaları geçtim de
Korkuyorum son adımı atmaktan
Can acıyor can usanmış yaşamaktan