Meğer yalnızlığım yüzyıllar sürmüş
Etrafımda onlarca insanla yaşarken
Şanşıma hep ağlatanlar düşmüş
Ellerim dondu yanaklarımı silerken
Bir haller oldum ilk gördüğümde
Sevinsem mi? üzülsem mi? bilemiyorum
Yolum karanlık,ışığı gördüm sende
Yıllarca yürüsem de bu tek umudum
Biraz erken gelsen ne olurdu?
Tam hayata küserken buldum seni
Bıkmadan aradı kalbim, umutsuzdu
Yeniden gidipte kahretme beni.
Kayıt Tarihi : 8.7.2006 15:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yalnızlık duygusunu ilk hissettiğinde hemen kendine sor: ''Acaba kaç kişiye sırtımı döndüm bugüne kadar? ''
TÜM YORUMLAR (1)