bir başınalığın doruğunda
bu dünyanın
güngörmemiş
rutubetli mecralarında
ve dipsiz kuyularında gezinirken
göz gözü görmeyen
karanlık labirentlerinin birinde
zamanın tekdüzeliğinde
rastladım sana
o an
ay düştü yüreğime
belli ki dolunaydı
güneş doğdu yalnızlığıma
kan dolaşımının ılıklığını hissettim
vücudumun her yerinde
ve duygularımdan tutup
çıkardın yeryüzüne
nefes almaya
ve yüreğim çarpmaya başladı
sana
meğer ne güzelmiş yaşam
ve doyum olmaz sevdana
Ekim 2021
Kayıt Tarihi : 5.11.2021 07:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!