Meğer seni ne çok sevmişim

Meğer seni ne çok sevmişim,
Hala düzelemedi yüreğim.
Ve sen gelin ce aklıma,
Sadece sustuğumla kala kaldım..
Meğer seni ne çok sevmişim,
Ne çok sahiplemişim.
Benimsemişim.
Daha ileri götürerek,
Kendimsemişim.
Seni ben etim bilmişim,
Ruhumu saran ve şekline kavuşturan.
Bilmişim işte bilmişim
Seni benden öte kabul etmişim.
Sonra seni sevmenin hülyasın da kabolur ken..
Gönül sarhoşluğu içinde iken.
Hani varya;
O selamsız sedasız gidişin
Beni olduğum yerde koyuşun
Selağmı okutuşun.
Ve bitirişin beni.
Ölmek değildi bu eminim.
Ölmek dediğin güzeldir,
Sevgiliye kavuşmaktır.
Rahatlamaktır,nefes almaktır.
Ölmek değil di bu;
Sessiz ce gidişin.
Duygusuz,anlamsız,
Tatsız,renksiz,bir şey di gi.
Beni bitirişin.
Söylesene neden gittin?
Bir insanı öldürmenin en alçağı dır gitmek,
Söylesene neden gittin?
Çok mu ağır geldi,yüreğine böyle karşılıksız sevilmek.
Söyleseydin az severdim,
Bir karşılık bekler,bencillik ederdim.
Seni beni sevdiğin kadar az severdim.
Meğer seni ne çok sevmişim,
Kırılmaz sandığım kalbim kırılın ca anladım.
Şimdi tek bana yoksun ya,
Özledim ,
Anamın kucağı gibi,
Babamın ocağı gibi özledim.
Alemin yaratılışın dan yıkılışına kadar,
Seni çok özledim..