Meğer sen.. Şiiri - Hatice Kelleli

Bu seni son görüşümdü...
Kaybedişimdi seni biliyorum...
Bu seni kaybedişimdi...
Giderken dahi ağzını bıçak açmıyordu
Suskundun....
Her zamanki gibi susuyordun karşımda
Hiç sesini duyamamıştım
Sen hiç konuşmamıştın karşımda...
Ağzında mırıltılar dolanmamıştı
Sen hiç konuşmamıştın karşımda....
Sen...
Suskunluğun konuşan ifadesiydin oysa
Sesi duyulmayan bir haykırıştın karşımda
Biliyordum konuşabileceğini...
Sürekli gözümün önündeydin...
Birgün bıkıp akıtacaktın içindekileri...
Konuşabilirdin biliyorum...
Bekledim....
Konuşman için ayrılmadım yanından
Ömrünce bekledim adımı anmanı...
Bir of demeni bekledim...
Oysa sen tebessümün ifadesi gibiydin...
Şefkatin bağrının sıcaklığı vardı yüzünde
Beklediğimi, görüyordun...
Ama bir kelime olsun etmiyordun karşımda...
Gidişin bile suskunca olmuştu...
Umudumu yitirişim olmuştun...
Gidiyordun sessiz sedasız...
Bütün beklendilerimi tek bir tokatla yıkıp
Gidiyordun gelmemecesine karşımda...
Oysa ne kadar yanılgılarla uğraşmışım ben....
Bugün seni kaybetmenin hazin suskunluğunda yüreğim
İlk defa sesini duymanın heyecanındayım...
Meğer umudun doğruymuş...
Gerçekten bir sesin varmış
Konuşuyormuşsun benden bile daha iyi
Meğer ne kadar yanılmışım...
Keşke daha önce farkedebilseydim...
Bir ömür dilsiz konuşmadan nasıl geçti diyordum...
Meğer sen dillerin en iyisine sahipmişsin...
Hece hece ölçtüğün tavırlarım,,,
Mısra mısra dizdiğin duygularım..
Meğer sen en iyi konuşanlardanmışsın bu hayatta...
Bugün gazetelerde manşetlere taşınan ismin
Yüreğinde gizlediğin derinlik vardı karşımda
En iyi şairimizi kaybettik diyordu...
Tek dili kağıdı kalemiydi...
En iyi eserlerin sahibiydi diyordu....
Okuyamadım devamını....
Şairlerin enbüyüğünün yanındaydı yüreğim...
Ben konuşmanı beklerken meğer...
Sende gözlerimi açmamı beklemişsin....
Meğer sen konuşmayı en iyi becerenlerdenmişsin...
Meğer sen çok iyi bir şairmişsin....