hangi mevsime denk gelse hayatımız,
içimiz hep bir sonbahardı..
kötülüğe yüz tutmuş iyi niyetlerimiz
karanlığın peşinde dolanan gün ışığımız
ve bir yalnızlığa bile
iki kişi sığdırmamızdı en büyük zaafımız.
yarım bıraktığımız ne varsa
zafere bir adım kalaydı hepsi..
ah bu vazgeçişlerimiz,
bu umudu kestirip atışımız,
yağmalanmış bir bir söylenmemiş sözcüklerimiz...
meğer ne çok eksikti her şey;
fazlalıklarımız bile...
bir elimde esirliğim, bir elimde hürriyetimdi;
bir tarafta yaşama sevinci
bir tarafta ölüm sevinciydi olan ne varsa
ve bir yanım hep eksikti öbür yanımdan..
meğer ne çok eksikti her şey;
fazlalıklarımız bile...
Kayıt Tarihi : 18.7.2015 19:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!