meğer ki bütün sorun mutlu olmamızmış.
önceden sorunlarla savaşıyorduk, imkansızlıklarda yüzüyorduk ama seviyorduk, aşk doluyduk.
Bütün sıkıntıları zorlukları el ele birlikte savaşarak yendik, tam mutlu olduk derken herşey bir anda bitti, ne olduğunu anlamadan.
dedim ya bütün sorun mutlu olmakmış, mutluluk ve refah içinde yaşamak ayırdı bizi.
ne savaşacağımız sıkıntılarımız kaldı nede acı dolu bir hayatımız, oysa acı dolu bir hayatta yaşamak en güzeli, deli gibi severek isteyerek aşk dolu huzur dolu.
meğerki bu denli seviyormuşum seni yada seviyormuşsun beni.
şimdi ne aşka dair bir savaşımız ne yapacak fedakarlıklarımız kalmış.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta