meğer iki kişilikmiş yaşadığım bu şehir,
sen gidince yalnız kalışımdan anladım
ve iki yüzlüymüş kaldırımlar,
sokaklar, evlerin önündeki ağaçlar;
bana sırtlarını dönünce bunu da anladım...
yine taktım koluma,
bu hayalet şehrin viranelerinde;
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta