Meğer Gökyüzüymüş Yüzün Şiiri - Cem Saçan

Meğer gökyüzüymüş yüzün,
ardıç ağaçlarının peşisıra sürüklenen
bir baharın yamacında.
Susmak bilmeyen yelkovan kuşlarının
Ve içimdeki yıldızlı akşamın
eskittiği.
şimdi düşümde yüzündeki sarmaşıklara tutunuyorum...
Eski bir sızı kadar yalın
ayakların kadar çıplak
ve kainatın
ve susmanın
ve vakitsizliğin inadına
düşkırıklarından tesbihler diziyorum
hiç çekilmemiş tövbelere.
Bir günah gibi haykırıyor adını hayat...