Meğer Dünya Yalanmış Şiiri - Bedir Kuş

Meğer Dünya Yalanmış

Ana rahmine düşünce insan
sanki cennet bahçesinde
zanneder kendini.
Lakin açınca dünyaya gözlerini,
Pişman olurda ağlar
anlatamaz kimselere derdini.
Oysa ki geldiğine bin pişmandır
Anlar fani dünyanın halini
“Meğer dünya yalanmış” der,
ağlar da ağlar
ağıtlar yakar lisan-ı bebeyle.

Zaman geçer üzerinden
seneler tüketir ömür sermayesini.
Hiç ölmeyecekmişçesine
sımsıkı sarılır dünyevi işlerine.
Unutur sonsuz hayatın varlığını
-zaman- ayırmaz, bir nebze bile.
Umursamaz, Uyarıcı’nın uyarılarını
aldanır hesabında
düşer dönülmez bir yanılgıya.
Gece ve gündüz bir testere gibi
biçer de biçer ömür ağacını.
Varamaz farkına şaşkınlığından
son kavşağa varıncaya kadar.

Yıldızlar geçidi gelir gözüne,
Ah obur dünya,
ne doyumsuzsun,
kimler yatıyor koca bağrında?
Düşünceler, düşünceler, düşünceler…
Dudaklara dökülemeyen heceler
Ne bitmez,tükenmez sancılı geceler?
Yüzünde hüzünlü bakışlar,
anlatmak ister derdini
dil bağlanmıştır bir kere
kelimeler düğümlenir gırtlağında.
Doğrulmak ister yatağında.
“Ahh keşke, keşke”
binlerce “keşke” geçirir içinden
fakat döndüremez zamanı tersine,
İşte böylesine fani bir dünyada yaşam
“Harç bitti,yapı paydos” vesselam.

Yine hazan mevsimi
yine matem ve hüzün.
Yapraklar düşüyor dalından
rüzgarsa savuruyor sağa sola
yüreklere işleyen bir seda
belli ki ölümün ilanı bu.
omuzlarda taşınan tabut,
Sessizlerin evine doğru.
Hatırlatmaya vesile oluyor
öteler ötesini.

11.10.2012

Bedir Kuş
Kayıt Tarihi : 11.11.2012 12:51:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Bedir Kuş