Meğer Dostluk Şiiri - Sedat Emre Bolat

İki ben arasında,başka bir ben:

Dostluk dilde değilmiş
‘Nasıl yani? ’ diyeceksin
Bana bunu sen öğrettin aslında.

Her mutluluğum bir çiçekmiş
Ve hep çiçeği verdiklerime bakmışım
Bu çiçek nerden gelmiş?
Hangi toprağın?
Farklı renkler
Çeşit çeşit...

Verdiklerim
Annem,sevgilim,işim....
Bazen gözyaşım olmuş.
Bazen parasızlığım
Bazen hovardalığım
Ama hep bunlardan sıyrılıp
Sana gülmüşüm
Sana ağlamışım.

Geceleri düşün düşün..
Dönmüşüm Allah a c.c.
Sevgiliye,anneye,babaya,gardaşa
Dönmüşüm orda olmasam da memlekete
Orman dibi pikniklere
Koparmışım oralardan çiçek
Dönmüşüm yine aynı yere
Ama bir insan silüyeti varmış yanımda
Fark edememişim.

Çöl ortasında bir pınar
Aç karında tatlı bir hurma
Çorba tasında son kaşık
Kendinden olmayan son dökülen kan
Dostluk.
Deli miyim öldüreyim..?
Yanağına bir öpücük kondurayım.
Bakışlarında bakışlarımı dondurayım..

Dostum var göz bebeğinden ziyade yüreğini gördüğüm
Elinden ziyade dudaklarını tuttuğum