Meğer Aşk Her şeymiş Şiiri - Kubilay Kıran

Meğer aşk her şeymiş, zamanla yalnız ölüler eskirmiş
Okun ucunda duranlarla, yayını aşktan gerenler bilirmiş
her sonbaharın sararan yapraklarla gelmediğini
Bir bahar ikindisinde geçip giden eylüller de olduğunu
Ve kerahat vakti mezara girenlerin illaki aşktan öldüğünü

Gül goncasından muzdaripmiş aşk soysuzundan
Telafisi yokmuş açan çiçeğin kurşunlanan cesedin
Bir kuşkuya kaç cinayet gerekirmiş
eğer aşk değilse öznesi varılacak menzilin

Hayatın dimağındaki esaret, iz düşümlerini beklermiş aşk için özgürlüğün
Mutlak, meydan okumayla da ölçülmezmiş cesaret
kanıtı da aranırmış, meçhul bir aşk için ölünmüşlüğün

Yok sayılmazmış Tanrı’nın defterinde
Aşk için vurulanlarla aşk ile dirilenler
Yazarmış her gün kitabına;
Hiç kırışmasın alınları aşk ile bekleyenler

Nar ağacından inceymiş yazgısı incir çekirdeğinden ala
Kim ölü sayılırmış ki, aşkını unutup kalanla
aşkıyla giden arasında
....
Zamanla yalnız ölüler eskirmiş
Meğer aşk
her şeymiş…