Meğer Şiiri - Çiğdem Selçuk

hiç bir şeyden alamadım yok günlerimde yediğim soğanla ekmeğin tadını
kömürün ne olduğunu henüz bilememiş sobam kadar
ısıtmadı beni hiç bir şey
onurumu gururumun içine katıklayıp doyurdum yüreğimi
artık bitsin dediğim acılarym bile şimdiki gibi acıtmıyor canımı
meteliksizliğim sevgisizliğime değildi o zamanlar
üç kuruş sevdam vardı içimde hazine gibi sakladığım
bozdurup ta tüketeceğimden korktuğum para gibiydi anılarım...
gözlerimi kapıyorum da... açmak istemiyorum şimdi düşünürken
bekar evimin boş duvarlarına takılıyor gözlerim
yaşadıklarım birer film karesi oluveriyor sıra sıra
şuncacık ömüre ne çok şey sığdırmışım meğer
meğer neler yaşanıyormuş... nelere katlanılıyormuş da...ben bilmiyormuşum
meğer istenmemek hepsinden çok acıtıyormuş insanı
meğer içinde yaşamak daha çok yük oluyormuş insana..
konuşurken
gülümseyişlerinin arasında özlemlerini gizlemek ne zormuş meğer
yüreğinin sesini susturmak sonsuzluğa