Meğer Şiiri - Mahmut Buğrul

Sevdanın yoluna girince erken,
Baltayı bir taşa vurmuşum meğer.
'Bu sevda beni de yakar mı? ' derken,
Ateşi güneşe, sormuşum meğer.

Sevda diyarında seçtim yolumu,
Yüreğimle yaktım tatlı dilimi.
İş işten geçince gördüm külümü,
Dumansız ateşe, varmışım meğer.

Anlatsam derdimi hangi dostuma,
Bir damlacık derman akmaz testime.
Yorganımı dörtte çektim üstüme,
Saatimi beşe, kurmuşum meğer.

İçimdeki sertlik yoktur demirde,
Umudum kirlenir saklı çamurda.
Baharı olmayan kısa ömürde,
Bitimsiz bir kışa, girmişim meğer.

Gönlümde heyecan başladı ilkin,
Cefayı sonradan gördüm ve-lakin.
Anladım bu duygu oldukça tekin,
Yüreğimi boşa, yormuşum meğer.

Çilesiz saadet bulunmaz sandım,
Acıların tamamına dayandım.
Sevda ateşinde yandıkça yandım,
Gözümdeki yaşa, harmışım meğer.

01.02.2006
Milano