Meğer Şiiri - Nesrin Özdemir 2

Bir ağaç gölgesinde oturdum da,
Özledim kuytusunu sevdanın.
Sana yâr diyorlar diye diye,
Bekledim uykusunu isminin.
Ne nağme, ne seher kandırmaz beni meğer.
Ey sevgili gönlümden teker teker,
Geçiyor neşesi, acısı sesinin.
Firkata yolculuk var dediler senle.
Utandım yüzüm yandı, hevesle.
Ayrılık bile kor oldu, yandı elimde.
Figân etmediğim, dağlar mı kaldı meğer.
Efkâr bastı, gönlümü bu gece.
Sehere çıkmaz, dedim fikrimce.
Daha kaç sefer çalıp kapını kendimce.
Bilemedim adını duymadan aşkını, meğer.