Meğer Şiiri - Orhan Bağcı

Yârin de yanağındadır benim mezarım,
Elimde kalemim, kendim bilmez yazarım.
Arş-ı âlâyı da sardı, feryadım zarım;
Sevilmeden de sevmek, zor imiş meğer.

Yanan yüreğe de neyler imiş vel bâ’su,
İsmine diyorlar canan, meşrebi asu;
Yâri çirkin olanın derindir uykusu,
Bağrımda da bir avuç, kor imiş meğer.

Titrer de deli gönül, salınır rüzgârda;
Gülün sevdasına da bülbül ahu zarda,
Âşıklar içmiş de zehri, dermanı yarda;
Bu aşkta da gıymatım, hor imiş meğer.