Meğer Şiiri - Deniz Sarıkaya

Çaresizliği gördüm
Yakamozunda gözlerimin
Çekildi Usulca
karanlığın gölgesi
Yırtık bir uçurtma  oldu anılar
Kimbilir nerden seyrüsefer
uçuşuyor hoyrat,
Saçımda akının,
Afağında yalnızlığın!
Oysaki ,
Avurtlarına hüzün çöken yüzlerin
çukuruna, gömdüm acıyı.
Yine mi aynı tekerrüre,
Yenik düştü notalar.
Durdum!
Dinledim sadece ritmi!
Sonra zaman durdu,
Akrep yelkovanı vurdu!
Lanet ettim.
Dilimde pis bir küfür,
Savaş açtım kentlere.
Koynundan çekip aldım gamı.
Yatırdım körpe gün ışığına,
Gözleri kan çanağı geceyi.
Şimdi,
Tütün kokan kederli ellerde,
Hicrandır, kokusunu veren.
kırmızı bir gül olsaydı keşke,
Yakasında özlemi bir annenin.
Tarasaydı saçlarını umudun,
Bakır bir leğenden,
Soba başındaki demir güğüme.
Olmadı söz maya tutmadı!
Yine bize kar tipi!
Yine tufan!
Her taraf cüzzam,
Her taraf ceset,
Karayazma,
Ağıt!
Bir lanet ki
geberesiye yaşamak
Her soluk alışverişte
Kırılır dalları.
Çaresizliği gördüm,
Meğer kaybolmakmış adı!
Dağılıp en ince yerinden,
Bir kartanesi gibi eriyip,
Sonsuz bir boşluğa,
Tamah etmekmiş hayat!