Yelken açıp deryalara dalmıştım
Okyanustan birtek damla almıştım
Bende birzamanlar,sevdim sanmıştım
Meğer yüreğime kezzap dökmüşüm
Seda yüreğimin direğimiydi
Yoksa yaşamının gereğimiydi
Masumca sevince gonca gibiydi
Meğer ki gönlüme kaktüs dikmişim
Sevmek kula tanrısından hediye
Yinede insanlar sevemez niye
Kaderde sevenler mutlu olur diye
Meğerki boşuna ümit etmişim
Damla damla kan geliyor yaradan
Düzelmedi yıllar geçti aradan
Bir an önce alsa beni yaradan
Böyle yaşamaktan zaten bıkmışım
Ciğerimde korateşi yakarken
Doğan güneş yüreğimde batarken
Azrail’e bile kafa tutarken
Kaderin önünde boyun bükmüşüm
İhg 22.11.10
Kayıt Tarihi : 22.8.2010 17:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!