Megafon Şiiri - Enes Gürbüz 3

Megafonun sesini açıyoruz
yankılanıyor sesimiz miz miz miz miz
ama biz biz biz biz, çözüyoruz sırlarını hayatın tın tın tın tın.

Uyanıyoruz bu kara düşlerden den den den den
ve elimiz uzanıp
kı
sı
yor
megafonun sesini hemen men men men men.

Hiçbir şey diyemeden
saldırıyoruz içimizdeki
ben
li
ği
mi
ze
ve satırları
koparıyoruz bu kahpe insanların gönüllerinden den den den den
bak açıldı yine sesi şu çin malı megafonun nun nun nun nun.

“Şair,
ne kadar saçma da sözcüklerin var böyle
sesini açıp kapatıyorsun sürekli megafonun
titreştiriyorsun yeri
insanları kahpe sayıyorsun
ağlatıyorsun bu dünyadaki
tüm
be
bek
le
ri
artık ne olursun sus
ve davranma kalemine kötü”
desene bana lütfen fen fen fen fen.

Ve artık oturdum,
sonbaharı bekliyorum
merak etme, megafon metrelerce uzağımda şu an
ve ellerim yetişemiyor saçlarıma
ki tarayayım bir güzel
ve yıldızlar kol geziyor
aydınlık
düş
le
rim
de
ağlamak da yakışıyor bazen bu takım elbiseye.