Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Sevgili Kardeşim, değerli ♥antoloji.com♥ şairi Sayın: Zikrettin Karaca,
Mutlaka bestelenmesi gereken, duygu yüklü ustalıkla yazılmış, sanat ve edebi değeri yüksek muhteşem bir şiir olmuş
Beğenerek ve saygı duyarak okuduğum bu şiirinize Tekirdağ'dan oyuz yedinci tam puan geliyor.
Duygu, emek, sabır ve hünerle ortaya çıkardığınız nadide eserinizi tebrik ederken; başarınızın daim, kaleminiz her dem kudretli olması ve ilham perinizin başınızdan eksik olmaması dileklerimi sayfanıza bırakıyorum.
_____*♥♥♥♥♥♥*____şair kâlbinize____*♥♥♥♥♥♥*
___*♥♥♥♥♥♥♥♥* ___armağandır.____*♥♥♥♥♥♥♥♥*
_*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥* ___ilhamınız_____*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
_*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥* ____bol______*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
_*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*___olsun____*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
_*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*__________*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
_*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥**_____**♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
__*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥__*__♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
___*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*__*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
____*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
_____*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
________*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
_________*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
__________*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
__________*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
__________*♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
__________*♥♥♥♥♥♥♥♥♥*
__________*♥♥♥♥♥♥♥*
___________*♥♥♥♥*
____________*♥*
______________
_______________
____KutluYORUM
Sevgi ve saygılarımla. Yorum + Antoloji + Tam puan.
Her şeyin en güzeli sizi ve sevdiklerinizi bulsun efendim.
Dr. İrfan Yılmaz. - ^'^'^TEKİRDAĞ. -
Maşallah berekeallah sözün bittiği yer
okumaya doyamadım..döndüm döndüm bir daha okudum..
Sevgili ,Zikrettın ağabeyım ,
Aslında eserınızı okurken kendı kendıme tebessüm ettım .
eserın güzelliği.. hissiyatıma düşen aksi ,yorumu zorlaştırıyor ...akla düşeni gönül ve kâlem arasında ki mesafeyi düşünerek şâir ,sabır ve Rikkât ile ihlâl ve inkâr etmez.kurguyu birbiriyle ilişkilendırır.ayağı ,uyağı ,hecesı ,veznı,ayrıntıyı şekilendırır ..her mısrayı birbirine kıskandırırcasına cümleler düşürür beyaz sayfasına .. bir annenın doğum sancısı gibi..eserınızı tasavvufi motıflerle süslemenız çok başarılı ve ayıcalıklı .Teşekkürler ,sevgili ağabeyım
Selam ve dua ile
İnsanı sarsan, ayakları yere basan, SÖZ'zün ehemmiyetini temel alan ve daha pekçok değeri bünyesinde barındıran; anlamlı/derin,okunası bir şiir...
Güçlü Kaleme / Derin Yüreğe Saygılar
Metanet Yazıcı
Harika bir şiir okudum gönül bahçenden..en güzel şair anlatır.. şair yüreği her zaman hüzün dolu.. neşe dolu ... yazarın sihirli kalemidir dans eder dizelerde... yüreğinize sağlık..
Tekrar okumak güzeldi, saygılar...
musıki tadında, okuması doyumsuz
severek okuduğum anlam ve ustalık dolu şiir.
tebrikler ve saygılar...HŞT
* Osmanlı Türkçemizle titizlikle yazılmış anlamlı dörtlükler...
Sonsuz kutluyorum...
* 1o Antoloji Yıldızı *
Şiir okudum ...kutluyorum saygılarla...+...+...
Bu şiir ile ilgili 74 tane yorum bulunmakta