Meftune Şiiri - Ahmet Boz

Meftune
Gördüm seni
Sisli bir akşamdı
Havada yanık kokusu vardı
Ateşten kostümler içinde
Yürüyordun bir kırbaç yokuşunda
Ayaklarına dolanıyordu eğrilen yollar
Peşine düşmüştü asık suratlı gardiyanlar
Yollarına dizilmişti binlerce aç kurt
Binbir düşüncenin yorgunluğu
Binbir haksızlığın yılgınlığı içinde
Yürüyordun bir başına
Yürüyordun yorgun argın
Görünmüyordu düştüğün boşlukların dibi
Çakılıp kalıyordun umutların gibi

Meftune
Gördüm seni
Sıkıyordun yumruklarını
Geriyordun kirpiklerini yeniden
Şehadet güzelliğinde bakışlar süzülüyordu gözlerinden
Göklerin ipine tutunup kalkıyordun düştüğün yerden
Yürüyordun her adımı bizim olan yollarda
Çıkıyordun boynu bükük tepelere
Ateşler yakıyordun karartılmış düşlere
Türküler savuruyordun ıslak esintilere
Bizim şarkılarımız söyleniyordu dillerde
Bizim sevdalarımız besteleniyordu yüreklerde
Ağarıyordu ufkumuz
Ağarıyordu bahtımız perde perde

Meftune
Gördüm seni
Bir sevgi çağlayanıydın coşkun mu coşkun
Yıkıyordun azgınlık duvarlarını
Akıyordun gencecik damarlara,umutlara,yarınlara…
Sıra sıra sevgi fidanları yükseliyordu kıyılarından
Ilık ışık yağmurları şebnemler yudumluyordu yapraklarından
Dallarında ötüşen kar beyazı kuşlar
Mutluluk nağmeleri estiriyordu yurdumun semalarında
Bir başka esiyordu rüzgar
Bir başka açıyordu çiçekler
Ülkemin dağında,taşında,ovalarında…

Meftune
Gördüm seni
Ati’nin tablosunu çiziyordun
Yeşilin toprağa,ay-yıldızın bayrağa uyumu gibi
Hep güzeli nakşediyordun öz’lere
Bir tebessüm haritası çiziyordun
Baharla tomurcuklanan çiçekler kadar taze yüzlere
Çağın kundaklarından kurtulup
Bilgi ve sevgi pınarlarında soluklayan
Gurur abidesi bir nesil bırakıyodun bizlere

Sözünden
Özünden
Gözünden
Yüzünden
Nur yağan meftune
Sen muzaffersin
Kayboldu seninle zulmet
Övünsün seninle bu yüce Millet.

AHMET BOZ
19.07.2009