Bir gece ansızın söndü ışığın,
Odama çöken gölgeler konuştu,
“Artık gelmeyecek” dediler,
Ve ben o an
“Bu Şehri Sen Varsın Diye Sevdim”
Ben bu şehri içinde sen varsın diye sevdim,
Seninle aynı havayı soluyoruz diye sevdim,
Seni sevmek bana yasak dediler Oysa kalbim yasak tanımaz bir çocuktu... her Bakışında düştüm aynı suça her gülüşünde affı olmayan bir günaha ve Sen cezamın En Güzel adıydın... kaçtım sandım ama adımlarım sana dönüktü Yollar büküldü şehirler sustu bir tek kalbim bağırdı gerçeği. Gitme,gitme dedi kalsın biraz bu hayal Sen ise yarım kalan bir şarkı gibi sustun. .. Ellerim dokunamamanın yangınınını taşıdı uzaklık bir dağ oldu tırmanamadım ama sen zirvede bekleyen o tek Çiçek tin köklerini Bana uzatmasan da rüzgarınla saçlarımı okşadın. . Geceler adını fısıldayan karanlık mektuplar oldu sabahlar seni görmeden eksik uyandı bir gün olur belki dedim belki yasak kalkar belki gökyüzü bizi affeder Belki de biz affetmeyi öğreniriz. .. Ama biliyorum Bazı aşklar tamamlanmaz bazı cümleler nokta yerine virgülle biter ve biz virgülün iki ucunda bekleyen kelimeleri birbirine kavuşamayan ama aynı hikayede yaşamaya mahkum. .. yine de seni sevmek her güne yeniden başlamak gibi her yarada aynı gülüşü aramak gibi ve Evet bana Yasak Olsa da kalbim hala seninle suç ortağı. ...
Bir sokak lambasının altında toplanırdık,
Akşam ezanıyla başlayan saklambaç,
Anneler balkonlardan seslenirdi:
Gözlerim seni arıyor, gölgen düşerken duvarıma,
Ve her adımın yankısı kalbimde
Sesin uzak bir melodinin tınısı gibi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!