Meftun Bir Kalbin Şiiri Şiiri - Ferhat Y ...

Müsterih bakışları hünkar boğarcasına
Ben elinden zamanı yırtan çınar olurken
Suda boğulmayanlar külde yanarcasına
Nergiz özünden olur ve sen benden giderken

Irmaklar ovalara ne haberler taşıyor
Sen mi varsın dünyanın ahenginin künhünde
Damlalar leylakları neresinden öpüyor
Toprak ile oynaşan tohum senin elinde

Dalgaların ritmini kalbinde duyuyor taş
Dokunuşta bir sır var bunu sen bilemezsin
Ardarda öpüşlerin sakladığı o telaş
Zamanın sür'atini sevmezsen göremezsin

Şimdi kalpteki çocuk şefkatine fakirdir
İstersen son nefesi uğrunda tüketecek
Şimdi sen yoksun diye bu gönül çok hakirdir
Bir bakışın kafidir ha öldü ha ölecek

Sana meftundur güller sana öter bülbüller
Güneş tenine değse kendini doğuracak
İsa'ya dirilenler sana da dirilirler
Senin ateşlerinden cehenneme kaçacak

Ey sürgünüm ey sılam ey ilk göz ağrılarım
Dileklerle dilimde yer eder adın senin
Sana gebe değilsem çoğalır ağrılarım
Seni tatmamış bir kalp yokluğunu ne bilsin